Συνέντευξη με τη Μαρία Δαμιανάκου από την Ηλιάνα Βολονάκη!!
Ο συγγραφέας είναι ένας δημιουργικός και βαθύς σκιαγραφιστής των ανθρώπινων συναισθημάτων και εμπειριών. Μέσα από τα μυθιστορήματά του αναδεικνύει την προσωπική εξέλιξη και τις ηθικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Διαμορφώνει έντονους χαρακτήρες και διαμερίσματα που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, δημιουργώντας μια πλούσια αφήγηση γεμάτη μυστήριο και αγωνία.
Μέσα από την αναπτυγμένη αντίληψή του για το χρόνο και το φως, δημιουργεί μια συναρπαστική ατμόσφαιρα που κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία.
Και κάπως έτσι, σας συστήνω μία καλή μου φίλη, τη Μαρία Δαμιανάκου, όπου εντελώς τυχαία γνωριστήκαμε στον εκδοτικό οίκο μας! Μια γλυκιά παρουσία, με έντονη διακριτικότητα στο χώρο μας, αλλά και με κορυφαία τη λογοτεχνική δεξιότητα, μεταφέρει μηνύματα βαθιά και συναισθηματικά, αφήνοντας τον αναγνώστη να ανακαλύψει νέες πτυχές του εαυτού της μέσα από τις σελίδες των έργων της.
Απολαύστε την μέσα από τα λόγια της!
*Την συνέντευξη επιμελήθηκε η γνωστή συγγραφέας και ραδιφωνική παραγωγός Ηλιάνα Βολονάκη!
Η Δύναμη της Ψυχής
Η ψυχή μας είναι ο οδηγός μας, πάντα γνωρίζει τον σωστό δρόμο.
Οι Επιλογές μας
Κάθε επιλογή που κάνουμε καθορίζει το μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε.
Το Φως και το Σκοτάδι
Μέσα μας και γύρω μας, το καλό και το κακό συνυπάρχουν. Ποιο δρόμο θα επιλέξετε;
Η Ατμόσφαιρα των Ηρώων
Αντιθέσεις και Σκιές
Νομίζω πως όταν έγραφα το «Μου Ανήκεις» – το οποίο κυκλοφορεί από εκδόσεις Bookstars – ένιωσα ένα κλικ μέσα μου. Ένα κλικ ωριμότητας. Ένα κλικ που με πήγε ένα βήμα πιο πέρα.
Το «Μου Ανήκεις» το βλέπω ως το πιο σημαντικό σκαλοπάτι, όχι μόνο προς την εξέλιξη της γραφής μου, αλλά και της προσωπικής μου εξέλιξης. Το θεωρώ βιβλίο σταθμό όσον αφορά τη δική μου βιβλιογραφία.
Το λατρεύω αυτό το μυθιστόρημα. Όχι ότι αυτό σημαίνει πως τα υπόλοιπα βιβλία μου δεν τα αγαπώ. Τα αγαπώ εξίσου πολύ. Απλά, για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα τα συναισθήματά μου είναι λιγάκι πιο έντονα, ίσως γιατί με πόνεσε περισσότερο απ’ όλα όταν το έγραφα.
Δεν σας κρύβω πως πολλές φορές λύγισα κατά τη συγγραφή του, έκλαψα με λυγμούς. Όμως, ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να το αφήσω στη μέση και είτε να το πετάξω στο καλάθι των αχρήστων ή να το κρύψω μέσα στο συρτάρι. Κι αυτό όχι γιατί δεν αξίζει σαν ιστορία, αλλά για τη δυναμική της που με λύγισε αλλά, παραδόξως, με έκανε ακόμα πιο δυνατή.
Έσφιξα τα δόντια και είπα «Αυτό το βιβλίο πρέπει να ολοκληρωθεί. Πρέπει να μάθει όλος ο κόσμος την αλήθεια». Και το ολοκλήρωσα. Έγραψα τη λέξη Τέλος στην τελευταία του σελίδα με δάκρυα ανακούφισης. Αυτό το Τέλος σηματοδοτεί μια νέα Αρχή. Τη δική μου αρχή.
Με τη βοήθεια των ηρώων μου και τις προσωπικές τους ιστορίες. Παρουσιάζω, μέσα από αυτούς, την παρακμή, τη φθορά και τον εξευτελισμό μιας κοινωνίας που οι ηθικοί φραγμοί έχουν εξαϋλωθεί.
Όλα μου τα βιβλία κρύβουν μέσα τους ένα κοινωνικό μήνυμα. Κάποια ίσως και περισσότερα. Όπως συμβαίνει με το νέο μου μυθιστόρημα «Ηθικός αυτουργός… εγώ».
Το βιβλίο μου «Ηθικός αυτουργός… εγώ» είναι ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα. Που σημαίνει ότι συναντάμε την ιστορία του κάθε ενοίκου ξεχωριστά. Μαθαίνουμε τα μυστικά που κρύβει ο κάθε ένας ένοικος πίσω από την κλειστή πόρτα του διαμερίσματός του, τα κρυφά του πάθη, τη μυστική του ζωή και τις επιλογές που παίρνει γι’ αυτήν.
Ωστόσο, υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος που ενώνει τις ζωές όλων. Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας.
Και μέσω αυτού θα δούμε πώς επηρεάζονται όλοι οι ένοικοι και πώς, στη συνέχεια, οι δικές τους ζωές και τα δικά τους μυστικά επηρεάζουν όλους τους υπόλοιπους.
Αν θα με ρωτούσε κάποιος ποια εικόνα μου έρχεται στο μυαλό πρώτη όποτε σκέφτομαι την ιστορία του μυθιστορήματος αυτού, θα έλεγα η εικόνα μιας αλυσίδας της οποίας οι κρίκοι έχουν κυκλικό σχήμα. Η αλυσίδα είναι η πολυκατοικία και το κάθε ένα διαμέρισμα είναι κι ένας κρίκος – «φαύλος» κύκλος. Βλέπετε, η φαυλότητα δεν απουσιάζει από τις ζωές των ενοίκων.
Κι αν θα μου ζητούσαν να παρομοιάσω το «Ηθικός αυτουργός… εγώ» με ένα αντικείμενο, θα έλεγα τον κύβο του Ρούμπικ. Έτσι όπως επηρεάζουν τα κομμάτια του κύβου το ένα το άλλο, με τον ίδιο τρόπο επηρεάζει η επιλογή του κάθε ενοίκου όλους τους υπόλοιπους της πολυκατοικίας αυτής.
Η Ψυχοσύνθεση των Ηρώων
Επιλογές και Δρόμοι
Οι ήρωές μου, συνήθως, ζουν στο παρόν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνουν αναδρομές στο παρελθόν, αν χρειαστεί. Όμως, η ουσία είναι ότι ξεκινάμε μαζί στο Τώρα και μαζί οδεύουμε προς το Αύριο.
Κατά τη διάρκεια της αφήγησης της ιστορίας τους, ωριμάζουμε μαζί, μεγαλώνουμε. Κι ας φαίνεται κάποιες φορές πως ο χρόνος έχει σταματήσει στο τώρα.
Τα μυστικά έχουν σημαντικό ρόλο σε κάθε ιστορία. Σε κάποιες, τολμώ να πω, έχουν τον κύριο ρόλο.
Κατά τη γνώμη μου, ο σημαντικότερος παράγοντας που έχει τη δύναμη να ορίσει τη διάρκεια ενός μυστικού είναι ο χρόνος. Εκείνος θα πει πόσο πρέπει να παραμείνει κρυφό ένα μυστικό και πότε πρέπει να αποκαλυφθεί.
Το βασικό εργαλείο του χρόνου, για τη διατήρηση ενός μυστικού, είναι οι ανατροπές. Οι ανατροπές, λοιπόν, με βοηθούν πολύ κάθε φορά που γράφω ένα μυθιστόρημα, προκειμένου να διατηρήσω το μυστήριο, εξού και τα μυστικά των ηρώων.
Την ίδια ακριβώς δύναμη με τις ανατροπές έχουν κι οι ήρωες. Εκείνοι θα μου δώσουν το πράσινο φως για να αποκαλύψω κάποια μυστικά. Το πότε το ορίζουν πάλι εκείνοι. Μέσα από τους διαλόγους τους και τις σκέψεις τους που πολλές φορές έχουν παραπλανητικό χαρακτήρα.
Η συνύπαρξη του καλού και του κακού
Η επιλογή του δρόμου μας
Κυρίως, μέσα από τον ψυχικό κόσμο των ηρώων. Ο ψυχισμός τους (τα συναισθήματα, δηλαδή) και ο λογισμός τους (οι σκέψεις τους) με βοηθούν πολύ στο να δημιουργήσω αυτήν την κόντρα στην ατμόσφαιρα. Την αιώνια πάλη ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι.
Η αλήθεια είναι ότι, συνήθως, εστιάζω περισσότερο στους ήρωες για να χτίσω την ανάλογη ατμόσφαιρα, παρά στο ίδιο το περιβάλλον που ζουν.
Περισσότερο μου αρέσει να περιγράφω την ψυχοσύνθεσή τους και μέσα από αυτήν να δείχνω τις αντιθέσεις και τις σκιές που συναντάμε στον δικό τους κόσμο.
Αφήστε την ψυχή σας να επιλέξει
Πως τη δύναμη την έχουμε εμείς. Στο μυαλό μας, στα χέρια μας, στις επιλογές μας. Εκείνες ορίζουν τη ζωή μας. Οι επιλογές μας. Διότι όλοι γνωρίζουμε πως το καλό και το κακό συνυπάρχουν μέσα μας και γύρω μας. Η ουσία, όμως, είναι ποιο δρόμο είμαστε εμείς διατεθειμένοι να ακολουθήσουμε. Τον σκοτεινό ή τον φωτεινό;
Ας αφήνουμε, κάθε φορά, πρώτη την ψυχή μας να επιλέγει. Εκείνη ξέρει.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία. Ήταν μια, πραγματικά, απολαυστική συνέντευξη.
