Εισαγωγή – It is a man’s world

Ο κόσμος μας υπήρξε για δεκαετίες ανδροκρατούμενος.

Όροι όπως “power dressing”, “glass ceiling”, “equal pay” γεννήθηκαν μέσα σε ένα σύστημα που δεν μας υπολόγιζε — μόνο μας παρατηρούσε.

Δεν ζητάμε χώρο. Τον δημιουργούμε. 

Ζούμε σ’ έναν κόσμο χτισμένο με αρσενικούς κώδικες:

εξουσία, ταχύτητα, βαρύτητα, κυριαρχία.

Έναν κόσμο που κάποιοι τον ονομάζουν «τοξικά ανδροκρατούμενο» — κι άλλοι «το παιχνίδι των μεγάλων».

Κι εμείς;

Δεν διαμαρτυρόμαστε. Μας αρέσει.

Γιατί αυτός ο κόσμος μας έδωσε το τέλειο σκηνικό για να δημιουργήσουμε —

χωρίς να μοιάζουμε, αλλά να επικρατούμε.

Και τώρα; Δεν παραπονιόμαστε. Μας εξιτάρει.

Όχι γιατί μας ταιριάζει.

Αλλά γιατί μας δίνει το τέλειο σκηνικό για να λειτουργήσουμε με άλλους όρους.

Δεν θέλουμε να γκρεμίσουμε τον “αντρικό κόσμο”.

Θέλουμε να αποδείξουμε ότι μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα με γυναικείο σχεδιασμό.

Είμαστε γυναίκες σ’ έναν κόσμο φτιαγμένο για άντρες — και με δικούς μας κανόνες.

Δεν χρειάζεται να “ξεριζώσουμε” την πατριαρχία για να νιώσουμε ελεύθερες.

Χρειάζεται να σταθούμε με τον δικό μας τρόπο μέσα στο ίδιο δωμάτιο

— και να μετρήσουν τις σκιές αλλιώς.

Δε μας ενοχλεί που κάποτε κυβερνούσαν οι άντρες.

Μας διασκεδάζει το ότι δεν ξέρουν τι να κάνουν όταν κυβερνά η αντίληψη.

Τι μας αρέσει πραγματικά

• Μας αρέσει η πρόκληση.

• Μας αρέσει η ενέργεια του “δεν ανήκεις εδώ” — γιατί κάνουμε το “εδώ” δικό μας.

• Μας αρέσει να βλέπουμε παλιά σχήματα να λυγίζουν μπροστά σε μια γυναίκα που ξέρει τι κάνει.

Η θηλυκή παρουσία δεν είναι απειλή. Είναι συνθήκη.

Είμαστε εδώ, όχι για να παρακαλέσουμε.

Όχι για να “αποδείξουμε ότι μπορούμε”.

Είμαστε εδώ γιατί το να είμαστε, είναι ήδη statement.

Ένας “αντρικός κόσμος” μας θυμίζει κάτι:

τη δύναμη του αντιθέτου.

Αυτό δεν είναι επανάσταση. Είναι μετεξέλιξη.

Ο “αντρικός κόσμος” ήταν το πρώτο draft.

Εμείς φέρνουμε την τελική έκδοση.

Με στιλ, αντοχή, ενσυναίσθηση, σκέψη και στρατηγική αντίληψη.

Κι αυτό είναι που μας αρέσει.

Όχι γιατί τον αποδεχόμαστε.

Αλλά γιατί δεν μας περιορίζει — μας τονώνει.

Γιατί μας προσφέρει χώρο σύγκρουσης, επανατοποθέτησης, έκφρασης.

Γιατί τίποτα δεν είναι πιο ηδονικό από το να φέρνεις φως εκεί που είχαν μόνο ένταση.

Συμπέρασμα

Δεν περιμένουμε να αλλάξει το παιχνίδι.

Το ξαναγράφουμε καθώς παίζεται.

 Δεν χρειάζεται να γκρεμίσουμε το “αντρικό τραπέζι”.

Μας αρκεί να ακουμπήσουμε ένα ποτήρι κρασί πάνω του — και να αλλάξει ο ρυθμός.