Μαριλένα Παππά: “Μια τυχαία συνάντηση” μαζί της!
1. Τα παιδιά τελικά κατορθώνουν να δημιουργήσουν το δικό τους κόσμο μέσα από τα βιβλία ή με την ψυχοσύνθεση των καταστάσεων που δημιουργούνται μέσα από τα βιώματα των κειμένων αυτών;
Τα βιβλία από μόνα τους είναι ένα μοναδικό ταξίδι. Κάθε φορά που ανοίγεις ένα βιβλίο σε περιμένει ένας κόσμος που δεν έχεις δει κι ακόμα κι αν το κλείσεις είναι πάντα εκεί. Πιστεύω ότι τα βιβλία είναι το πιο όμορφο δώρο που μπορούμε να κάνουμε σε ένα παιδί. Μπορεί να γελάσει, να συγκινηθεί, να παίξει, να μάθει, να σκεφτεί, να δημιουργήσει μέσα από ένα βιβλίο. Και σίγουρα κάθε παιδί που διαβάζει, ξέρει υποσυνείδητα ότι η δημιουργία, η φαντασία, το όνειρο και το δικαίωμα σε αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του. Και ο τρόπος να δημιουργήσει έναν κόσμο λίγο καλύτερο.
2. Ένα ορφανοτροφείο λοιπόν τι είναι; Ένα καταφύγιο ή μία μεταφορά στην παιδική και εφηβική ηλικία;
Στο νέο μου βιβλίο «Μία τυχαία συνάντηση με τον Εντ Μπέγκελς» το ορφανοτροφείο στο οποίο μεγαλώνει ο πρωταγωνιστής, ο Άθαν, είναι μία μεγάλη αγκαλιά, μία οικογένεια, είναι οι βάσεις για να χτίσει έναν πολύ όμορφο χαρακτήρα κι η πορεία του προς την ενηλικίωση.
3. Πόσο γλυκιά μπορεί να είναι μια γυναίκα που διευθύνει ένα ορφανοτροφείο και ταυτόχρονα δυναμική; Τι από τα δύο υπερισχύει; Ή μήπως κρύβεται κάτι πίσω από αυτό τον ιδιαίτερο χαρακτήρα;
Η κυρία Βένια είναι μία γυναίκα γεμάτη δυναμισμό κι αγάπη γι’ αυτό που κάνει. Αντιμετωπίζει τη δουλειά της ως λειτούργημα, δημιουργώντας μία υπέροχη συνθήκη για τα παιδιά που φιλοξενούνται στο ίδρυμα. Η ίδια όμως κρύβει μέσα της ένα κορίτσι που αποζητά την αγάπη, την αφοσίωση και τη σταθερότητα. Την αναζητά όμως σε λάθος ανθρώπους κι αυτό είναι που έχει πάει τη δική της ζωή πίσω. Στο βιβλίο παρακολουθούμε τη δική της πορεία στην αλλαγή, σ’ εκείνη τη στιγμή που γίνεται αυτό το «κλικ» κι επιτέλους ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις τα πράγματα και τους ανθρώπους όπως είναι στην πραγματικότητα.
4. Πως οι εμφύλες διακρίσεις επηρεάζουν την ψυχική ισορροπία μας;
Οποιαδήποτε διάκριση ή αδικία καλώς ή κακώς μας επηρεάζει στην καθημερινότητά μας. Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου όμως αντί να «πέφτω», να πεισμώνω περισσότερο, να προσπαθώ περισσότερο να αλλάξω κάτι. Κάπως έτσι δρα κι ο πρωταγωνιστής μας, ο Άθαν, ο οποίος απέναντι στον ρατσισμό και την αδικία μάχεται με όσα μέσα διαθέτει.
5. Ο ρατσισμός είναι η βία στην κοινωνία μας. Είναι η μετουσίωση σε ένα μηδενικό τρόπο ζωής; Τι πρέπει να γίνει από τη μεριά της κοινωνίας και της πολιτικής ηγεσίας;
Πιστεύω πολύ στη νέα γενιά. Πιστεύω ότι είναι πολύ περισσότερο εκπαιδευμένη, μορφωμένη, διαβασμένη, έχει αρχίσει να αποτινάσσει από πάνω της στερεότυπα, απαρχαιωμένες αντιλήψεις, είναι πολύ περισσότερο δεκτική και νιώθω ότι αυτή είναι το κλειδί για μια καλύτερη κοινωνία. Αυτό πρεσβεύει και το βιβλίο. Η πίστη σε κάτι καλύτερο, ομορφότερο. Νομίζω ότι πολλά είναι τα όπλα που έχουμε πλέον να καταπολεμήσουμε τέτοιες συμπεριφορές κι αντιλήψεις. Ένα απ’ αυτά είναι ταβιβλία, ενδεχομένως εκπαιδευτικά προγράμματα που θα μας φέρουν σε επαφή με διαφορετικές κουλτούρες και θα ενθαρρύνουν τη βαθύτερη γνώση της ανθρώπινης φύσης που δε διαφέρει από χώρα σε χώρα, από πολιτισμό σε πολιτισμό.
6. Πόλεμος! Θα λυθεί άραγε ποτέ αυτό το μέγα πρόβλημα;
Θα ήθελα να μπορώ να πω: ΝΑΙ! Δυστυχώς δεν μπορώ να το πω, αλλά μπορώ πάντα να ονειρεύομαι μια πιο ήρεμη υφήλιο.
7. Τι θα ήθελες να ευχηθείς στους αναγνώστες αυτής της συνέντευξης;
Να διαβάζουν όμορφα βιβλία και να χαμογελούν
